ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΛΑΡΚΟ - Δεν θα μπούμε στην «αρένα» των σκληρών τοποθετήσεων. Στυλώνουμε τα πόδια και δηλώνουμε...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

  Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι

Την Παρασκευή 12 Ιουλίου, μετά την κηδεία του συναδέλφου μας, πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ του σωματείου και της Διοίκησης της ΛΑΡΚΟ.

Από την πλευρά μας το Σωματείο έθεσε το θέμα « γιατί η διοίκηση και η διεύθυνση σταμάτησε τελείως την λειτουργία των Καμινιών, ενώ εμείς προκηρύξαμε 48ωρη απεργία και σύμφωνα με τον κανονισμό και τη συμφωνία που κάνουμε με τη ΛΑΡΚΟ κάθε Νοέμβρη (όπως ορίζει ο νομός πραγματοποιείτε συμφωνία των δυο μερών για προσωπικό και λειτουργία ασφάλειας των εγκαταστάσεων σε περίπτωση κινητοποιήσεων), έπρεπε να πάμε με ισχύ ασφαλείας και όχι με σταμάτημα της λειτουργίας τους».

Το «επιχείρημα» της διεύθυνσης και της διοίκησης ήταν ότι «σταμάτησαν τη λειτουργία για να διασφαλιστεί η ασφάλεια των εγκαταστάσεων». Κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Είναι η δεύτερη φορά που προχωράνε σε ένα τέτοιο μέτρο. Ουδέποτε σε 48ωρες απεργίες σταμάταγε η λειτουργία των ηλεκτροκάμινων. Είναι η δεύτερη φορά που σε εργατικό ατύχημα, αντί να μπουν μπροστά στις αρμόδιες αρχές η διεύθυνση και η διοίκηση, οι αρμόδιες αρχές αναλώνονται στους συνάδελφους που εργάζονται κάτω από τις δικές τους διοικητικές και διευθυντικές αποφάσεις.
Αλήθεια ποιος είναι υπεύθυνος για τις ελλείψεις προσωπικού, την καταπάτηση του οργανογράμματος , την καθυστέρηση μισθοδοσίας, την ανασφάλεια του μεροκάματου, την καθυστέρηση μισθοδοσίας, το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών; Παίζουν ή δεν παίζουν όλα αυτά καθοριστικό ρόλο στην ηρεμία, που είναι όρος για να υπάρχει ασφάλεια στην εργασία;

Η θέση μας, «να μην σταματήσουν τα Καμίνια και να πήγαιναν σε ισχύ ασφαλείας», ήταν επί της ουσίας για να μην υπάρχει παραπέρα τρομοκράτηση και σύγχυση των εργαζομένων. Αυτή η ενέργεια (καμουφλαρισμένο Λοκ άουτ), σε συνδυασμό με την κατάσταση που βιώνουμε οξύνει την ανασφάλεια, των προβληματισμό και τα διλλήματα «θα λειτουργήσει το εργοστάσιο ξανά ή όχι». Αυτή η ανασφάλεια καθημερινά και αυτόματα οδηγεί σε καταπάτηση κανόνων ασφάλειας, είναι η κύρια αιτία που φέρνει τα εργατικά ατυχήματα.

Η ανασφάλεια αν «η ΛΑΡΚΟ θα συνεχίσει να λειτουργεί, αν θα πληρωθούμε, αν θα υπογραφεί συλλογική σύμβαση εργασίας, αν θα κάνει προσλήψεις για να καλυφθούν τα οργανικά κενά, αν το ένα, αν το άλλο, όλα αυτά είναι η αιτία που οδηγεί τον κάθε εργαζόμενο καθημερινά και κάθε στιγμή να ξεπερνά τα όριά του στην εργασία (εντατικοποίηση).
Αυτήν την ανασφάλεια την έχει φέρει η συνειδητή απαξίωση της ΛΑΡΚΟ όλων των κυβερνήσεων, την έχει φέρει η διαχείριση αυτής της κατάστασης από όλες τις διοικήσεις, από όλες τις διευθύνσεις.
Είναι πρόκληση η τοποθέτηση της διορισμένης διοίκησης να λέει στους εκλεγμένους εκπροσώπους των εργαζομένων ότι «θα κανονίσει συγκέντρωση των εργαζομένων για να τους αναλύσει το τι φταίει», αφήνοντας να νοηθεί ότι φταίει το σωματείο και το σωματείο δεν ενημερώνει τους εργαζόμενους.

Παραβλέπουν, ότι οι αποφάσεις του εκλεγμένου από τους εργαζόμενους Διοικητικού Συμβουλίου του σωματείου μας είναι ομόφωνες. Παραβλέπουν, ότι ο αγώνας που έχουμε ανοίξει είναι μέσα από γενικές συνελεύσεις και ομόφωνες αποφάσεις. Παραβλέπουν, ότι το τελευταίο 8μηνο έχουμε πραγματοποιήσει πάνω από 8 γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες οι περισσότερες ξεπερνούν το 50% + 1 των μελών του σωματείου. Παραβλέπουν, ότι οι κινητοποιήσεις του σωματείου έχουν 100% συμμετοχή των εργαζομένων, συμμετέχουν ακόμη και στελέχη της ΛΑΡΚΟ που δεν είναι μέλη στο Σωματείο. 

Κάτω από αυτήν την προκλητική επανειλημμένη και απαράδεκτη τοποθέτηση του συμβούλου, με αυτοσυγκράτηση στην πρόκληση, το σωματείο μας σύσσωμο έφυγε από τη συνάντηση.
Αυτό που επιδιώκουμε από τη διοίκηση, από την κυβέρνηση, από τον κάθε υπεύθυνο, είναι να μας πουν τι σχέδια έχουν για τη ΛΑΡΚΟ. Να μας τεκμηριώσουν τι κρύβεται, εάν κρύβεται, πίσω από τη δοκιμή μεταλλεύματος Γουατεμάλας. Αν πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, τότε να κάτσουν κάτω και να δούμε πως το εργοστάσιο, η ΛΑΡΚΟ συνολικά, θα λειτουργήσει με ασφάλεια και με ηρεμία.

Η υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας, η κατάργηση του σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, οι προσλήψεις για την κάλυψη των οργανικών κενών, είναι οι βάσεις μιας τέτοιες κατευθύνσεις από την πλευρά των εργαζομένων. Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω, γνωρίζουμε καλύτερα από όλους ποια είναι η αιτία των εργατικών ατυχημάτων. Δεν δεχόμαστε να τρέχουν σε δικαστήρια και ανακρίσεις οι εργαζόμενοι που δουλεύουν κάτω από τις δικές τους διοικητικές και διευθυντικές αποφάσεις. Υπεύθυνοι είναι αυτοί που χαράζουν και διευθύνουν την κατεύθυνση και όχι αυτοί που εργάζονται.
Δεν θα μπούμε στην «αρένα» των σκληρών τοποθετήσεων. Στυλώνουμε τα πόδια και δηλώνουμε προς κάθε υπεύθυνο πως μέχρι τις 19/6 που έχουμε γενική συνέλευση, εάν σκέφτονται και αν έχουν στο πρόγραμμά να κρατήσουν την ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, καλό θα είναι να πάρουν σοβαρά τα αιτήματα των εργαζομένων. Εμείς έχουμε υποχρέωση, έχουμε την ευθύνη να διασφαλίσουμε τις ζωές μας, το μεροκάματο μας, την περιουσία του λαού μας. 

Πηγή  https://larkikanea.blogspot.com/2019/07/blog-post_15.html