Λάρκο: Αγοράζουν χρόνο, πετούν την καυτή πατάτα στους επόμενους
Η ασθένεια της κρατικής βιομηχανίας Λάρκο, η οποία αδυνατεί να εξορθολογίσει τη λειτουργία της επί χρόνια, συσσωρεύοντας χρέη και ζημιές, εδώ και καιρό απειλεί όχι μόνο την ίδια την εταιρεία αλλά και τη ΔΕΗ, η οποία παρακολουθεί το δυσθεώρητο χρέος των 285 εκατ. ευρώ να διογκώνεται συνεχώς.
Στην κυριολεξία η Λάρκο επί χρόνια συνεχίζει να λειτουργεί ως ζόμπι που αιμοδοτείται από τη ΔΕΗ με δωρεάν ρεύμα, στερώντας πολύτιμους πόρους από την ΔΕΚΟ που αντιμετωπίζει τα δικά της προβλήματα. Και το χειρότερο η επιδότηση της λειτουργίας της Λάρκο γίνεται σε βάρος των υπόλοιπων καταναλωτών και της βιομηχανίας, ακόμη και των βιώσιμων επιχειρήσεων που είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, οι οποίες καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της Λάρκο με αυξήσεις.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του πειράματος που ξεκίνησε το 2015, όταν αποφασίστηκε να σταματήσει το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της Λάρκο, που είχε συμφωνηθεί με την Κομισιόν (δε φτάνουν όλα τα υπόλοιπα προβλήματα υπάρχει και η εκκρεμής καταδίκη για επιστροφή των 136 εκατ. ευρώ που έχουν κριθεί ως παράνομες κρατικές ενισχύσεις) και να επιχειρηθεί η αναδιοργάνωση της κρατικής βιομηχανίας, η οποία σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει χρειάζεται ριζική αναδιάρθρωση, αντικατάσταση εξοπλισμού, μείωση προσωπικού και συνολική αλλαγή του μοντέλου λειτουργίας, προκειμένου να έχει ελπίδα επιβίωσης.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αναγκαίες και δύσκολες αυτές αποφάσεις δεν ελήφθησαν υπό το κρατικό μάνατζμεντ (όπως άλλωστε είχε συμβεί και τα προηγούμενα χρόνια) με αποτέλεσμα η βιομηχανία να συσσωρεύει εκ νέου ζημιές και χρέη προς τη ΔΕΗ.
Χθες ανακοινώθηκε η νέα διαμεσολάβηση που αναλαμβάνει η κυβέρνηση για να αρθεί το αδιέξοδο και να βρεθεί αμοιβαία λύση στο θέμα. Η λύση όπως αναφέρθηκε θα περιλαμβάνει την υπογραφή νέας σύμβασης ΔΕΗ Λάρκο, τη μείωση της παραγωγής σε νέα χαμηλότερα επίπεδα και τη μεταβίβαση πρόσθετων χρηματοροών της βιομηχανίας προς τη ΔΕΗ και τον εξορθολογισμό του μισθολογικού κόστους και την άρση από την πλευρά της ΔΕΗ των συνεπειών εκπροσώπησης για το νέο έτος.
Τι δείχνει ο ισολογισμός
Μπορούν αυτά τα ημίμετρα να δώσουν λύση σε μια βιομηχανία που ενώ φυτοζωεί δίνει στους εργαζόμενους πριμ παραγωγής (όχι κερδών), 17 μισθούς; Τα νούμερα του τελευταίου ισολογισμού που έχει δημοσιευτεί δείχνουν ότι θα χρειαστεί πολύ παραπάνω προσπάθεια.
Ποια είναι τα μεγέθη; Η ΛΑΡΚΟ, εμφάνισε 79,3 εκατ. ευρώ ζημιές, με μειωμένο τζίρο και υψηλότατα μη βιώσιμα κόστη παραγωγής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μέση τιμή πώλησης του νικελίου διαμορφώθηκε στα 11886 δολάρια τον τόνο, όταν το εμπορικό κόστος της Λάρκο ήταν 16627 δολάρια ο τόνος, δηλαδή για κάθε τόνο που παρήγαγε η βιομηχανία κατέγραφε ζημιά 4741 δολάρια. Δηλαδή η υπό κρατικό έλεγχο βιομηχανία παρήγαγε ζημιές 222 χιλιάδες την ημέρα (81,1 εκατ. δολ. συνολικά). Το μισθολογικό κόστος για τους 1124 εργαζόμενους διαμορφώθηκε στα 48,96 εκατ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 1,11 εκατ. ευρώ, αντιπροσωπεύοντας το 19,1% του εμπορικού κόστους της επιχείρησης.
Για τις χρήσεις του 2016 και του 2017 δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί τα μεγέθη.
Ωστόσο σύμφωνα με τις τρέχουσες τιμές του νικελίου που έχουν υποχωρήσει στις 10700 δολάρια η βιομηχανία πλέον καταγράφει ζημιές 5900 δολάρια ανά τόνο παραγόμενου προϊόντος (με ετήσια παραγωγή στους 17 χιλ. τόνους, που σημαίνει ζημιές 280 χιλ. δολάρια την ημέρα ή αλλιώς ετήσιες ζημιές άνω των 100 εκατ. δολαρίων)
Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως το πρόβλημα στην κατάρτιση του νέου ισολογισμού έγκειται στην απαίτηση των ορκωτών λογιστών να γίνει επικαιροποίηση με βάση τις νεότερες εμπορικές αξίες των παγίων της εταιρείας. Για το θέμα υπάρχει αναφορά και στις παρατηρήσεις των ορκωτών όπου εκφράζεται επιφύλαξη για την αύξηση το 2015 κατά 271 εκατ. ευρώ της αξίας των παγίων που αφορούν στην αξία των ορυχείων των κτιριακών εγκαταστάσεων και των τεχνικών έργων. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η ελεγκτική ζήτησε να υπάρξει νέα ανεξάρτητη αποτίμηση, ενώ ενδεχόμενη αναπροσαρμογή προς τα κάτω της αξίας των παγίων, θα έχει σοβαρή επίπτωση στην καθαρή θέση της εταιρείας.
Ως προς το τρέχον περιβάλλον της αγοράς, φέτος τον Ιούνιο οι τιμές νικελίου κατέγραψαν υψηλό τριετίας φτάνοντας μέχρι και τις 15700 δολάρια ο τόνος, ωστόσο στο 2ο εξάμηνο οι τιμές υποχώρησαν εκ νέου φτάνοντας το Σεπτέμβριο στα 12200 δολάρια ο τόνος, ενώ το Δεκέμβριο έχουν υποχωρήσει στις 10700 δολάρια ο τόνος.
Εν κατακλείδι, είναι σαφές ότι με αυτά τα νούμερα, πρωταρχικός στόχος των μέτρων που ανακοινώθηκαν χθες είναι να "αγοραστεί χρόνος" για το πρόβλημα Λάρκο, το οποίο θα αποτελέσει μια ακόμη καυτή πατάτα που θα κληθεί να διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση.